“Η πόλη που δεν υπάρχει”

Η πόλη που δεν υπάρχει

Η φωτογραφία μπορεί συχνά να μας κάνει να φανταστούμε, να ονειρευτούμε έναν κόσμο που δεν υπάρχει, διαφορετικό από το σημερινό. Φτάνει μια έκθεση παλαιών φωτογραφιών για να δούμε πως ήμασταν.

Μπορεί όμως μια σύγxρονη φωτογραφία να μας δείξει όχι μόνο ότι ο κόσμος, όπως τον ξέραμε, δεν υπάρχει πια, χάθηκε για πάντα, αλλά και ότι θα μπορούσε να υπάρξει ακόμα και σήμερα, αν….

Αυτή η ρομαντική ιδέα είναι ο κεντρικός άξονας της έκθεσης φωτογραφίας του Thierry Cohen με τον εύλογο τίτλο Darkened Cities η οποία σιγά-σιγά από γκαλερί σε γκαλερί απέκτησε παγκόσμιο ενδιαφέρον. Μεγαλουπόλεις βυθισμένες στο σκοτάδι. Μπορείτε άραγε να φανταστείτε τη Νέα Υόρκη θεοσκότεινη; Το Χονγκ Κονγκ με τον έναστρο ουρανό της ερήμου Μερτζούγκα του Νότιου Μαρόκου;

Για να ξεφύγει κανείς από τη διανοητική νωθρότητα,  από τις αδικίες και από την παραφροσύνη που γεννά μια σύγχρονη πόλη, για να δει κανείς  την ισότητα και όχι απλά την ισοδικία πρέπει να σβήσουν τα φώτα ή να κλείσουμε  έστω για λίγο τα μάτια. Έτσι, ίσως δει κανείς τη διπλή όψη του κόσμου μας, εκείνου που κατασκευάσαμε και εκείνου που χάσαμε.  Ίσως έτσι αφουγκραστεί  το διάλογο μεταξύ των πεθαμένων και των αγέννητων. Να δει ότι στο σκοτάδι υπάρχουν ακόμα τα αστέρια. Ναι, ο Σείριος φέγγει ακόμα , οι Πλειάδες είναι στη θέση τους, ο Αυγερινός τρέχει κάθε αυγή να μας προϋπαντήσει.  Όλα αυτά ίσως  θέλει να μας πει ο Thierry Cohen με τη φωτογραφική έκθεση Darkened Cities! Καλό θα ήταν λοιπόν να τη δεί κανείς και να ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη, όχι σ’αυτή που «ποτέ δεν κοιμάται» αλλά στη σκοτεινή. Ή στο Παρίσι για να δει τα αστέρια πάνω από το Λούβρο ή στο Σαν Φραντσίσκο.

Γιατί, όπως λένε και οι ποιητές, τα καλύτερα ταξίδια, αυτά που ανοίγουν  νέους ορίζοντες, είναι όσα γίνονται με κλειστά τα μάτια.

Λευτέρης Πολυτάρχου