Η ΦΛΛ πραγματοποιεί έκθεση φωτογραφίας των μελών της με θέμα: «Μικρές Ιστορίες Ερωτικής Ανησυχίας»

Η Φωτογραφική Λέσχη Λιβαδειάς, πραγματοποιεί έκθεση φωτογραφίας των μελών της με θέμα:

«Μικρές Ιστορίες Ερωτικής Ανησυχίας».

Εγκαίνια την Παρασκευή 11 Ιουνίου 2021 και ώρα: 20:00 στο χώρο της Λέσχης: Γεωργαντά 4 & Πρωτέως (δίπλα στο ποτάμι). Διάρκεια έκθεσης: 11 έως 20 Ιουνίου / Ώρες λειτουργίας:  19:00 – 21:30

Συμμετέχουν ο καθένας με τέσσερις φωτογραφίες και ένα κείμενο:

Αλεξίου Στέλλα, Αλογοσκούφης Χρήστος, Ανάγνος Στάθης, Αναστασίου Ελένη, Βελαώρας Παναγιώτης, Βλαχοπούλου Αναστασία, Βόγγλη Δήμητρα, Βόγγλη Μαρία, Κατερίνα Δοβλέτογλου, Καραδήμα Γιάννα, Κώτσου Γεωργία, Λεμονής Γιάννης, Μαρτίκα Αθηνά, Μίχου Μαίρη, Μπαντήλα Ράνια, Στάμου Μαρία, Τσάκαλος Θάνος.

Κείμενο εισαγωγής έκθεσης: Γιάννης Λεμονής

” Όπως η ποίηση που ψάχνει στιγμές σπάνιες που θα τις ξεχωρίσει και αφού σε

έμμετρο λόγο τις μετατρέψει τότε με φόρα και ευαισθησία θα επιτεθεί στη πεζή

καθημερινότητα. Όπως το τραγούδι που για το τόσο λίγο που κρατά διαστέλλει τον χρόνο.

Με αυτό τον τρόπο και η φωτογραφία. Μία μικρή αμελητέα όψη της πραγματικότητας που πασχίζει να μεταμορφωθεί. Σε κάτι σημαντικό. Σε κάτι πέρα από το ωραίο. Σε κάτι δικό μας.

Και αν τύχει αυτή η φωτογραφία, η προσωπική, η κατα-δική μας συναντηθεί με

τη γραπτή μορφή των σκέψεων μας, τότε τι θα γίνει; Αν συνδυάσουμε τις εικόνες και τα γραπτά που γεννά το μυαλό μας. Μπορούν να ταιριάξουν όλα αυτά. Ίσως όχι. Ίσως όμως και ναι. Και τότε αρχίζει ένα ενδιαφέρον παιχνίδι.  Ένα παιχνίδι που οι λέξεις θα κυνηγάνε τις εικόνες. Και το αντίθετο.Ένα παιχνίδι που οι εικόνες θα προσπαθούν να αποκαλύψουν κρυμμένα λόγια. Αν μη τι άλλο άξιζε ο κόπος να το προσπαθήσουμε. Αυτό είναι και το θέμα τη

φετινής μας έκθεσης. Ο συνδυασμός γραπτού λόγου και εικόνας. Όχι τόσο στενός

δεσμός και αναμενόμενος. Παραδείγματα όμως του παρελθόντος μας λένε ότι

μπορεί και να συμβεί. Ας θυμηθούμε τον Walker Evans με τον Kerouac ή τα βιβλία

του DeCarava. Με πολύ θράσος και άγνοια κινδύνου, αυτό κάναμε και εμείς. Με ό,τι δυνάμεις,

εφόδια και εμπνεύσεις διαθέτουμε. Ένα σύντομο κείμενο δικό μας λοιπόν ή ένα

απόσπασμα αγαπημένο κάποιου βιβλίου. Και μία τετράδα φωτογραφιών που

προσπαθεί να το ερμηνεύσει. Να το αποκωδικοποιήσει. Ή ακόμα καλύτερα να το

επεκτείνει διευρύνοντας το με ανεξαρτησία και αναρχία. Και για να γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρον και συνεκτικό όλο αυτό, ακόμα μία πρόκληση. Το θέμα όλων κοινό. Μικρές ιστορίες ερωτικής ανησυχίας. Της ανησυχίας αυτής της ειδικής, της προσωπικής, της έντονης ή της ανεπαίσθητης που γεννά ο έρωτας. Η πιεστική ή η υποβόσκουσα παρουσία του. Όποιος και

να είναι ο τρόπος ένα είναι σίγουρο. Δε γίνεται αλλιώς. Ένα νήμα ταραχής να

διατρέχει όλες τις εικόνες. Μικρές λοιπόν ιστορίες. Και μία τετράδα φωτογραφιών. Ιστορίες αυτούσιες και ατομικές μέσα σε μία ομαδική έκθεση. Σύντομες σαν ανάσες, σαν βιαστικά “κλικ”, σαν φευγαλέα βλέμματα. Μία μεγάλη προσπάθεια. Και μένει μόνο στον θεατή να

καταλάβει πότε αυτά τα βλέμματα και οι ιστορίες τους είναι ιδιαίτερα και τραβάνε

αυτόνομη πορεία και πότε συναντιούνται και μοιάζουνε