Izis (Israel Bidermanas)
Ο Izis (Israel Bidermanas) γεννήθηκε το 1911 στη Λιθουανία αλλά έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Παρίσι όπου και πέθανε το 1980.
Ο Izis εγκατέλειψε τη Λιθουανία, που ήταν στην τσαρική Ρωσία, στην ηλικία των 19, και φθάνει στο Παρίσι αδέκαρος και πάρα πολύ ευγνώμων για το καταφύγιο που του παρέχεται.
Διδάσκεται τη φωτογραφία από το φωτογράφο του χωριού του και το 1931 φτάνει στο Παρίσι με πρόθεση να γίνει ζωγράφος. Η φωτογραφία όμως θα τον κερδίσει, στην αρχή για λόγους βιοπορισμού και στη συνέχεια, γνωρίζοντας τον Brassai και άλλους φωτογράφους θα γνωρίσει την καλλιτεχνική φωτογραφία.
Ένας μελαγχολικός καλλιτέχνης, ο Izis εισήγαγε την θλίψη του στην εργασία του. Οι φωτογραφίες του δείχνανε την εργατική τάξη στο Παρίσι – παιδιά στο δρόμο, άνδρες να τρώνε στα καφενεία, μπουγάδα να κρέμεται από σκοινιά – δείχνουν τις δυσκολίες αλλά και την αξιοπρέπεια.
“Θα έλεγα ότι το έργο του είχε μια ποιητική θλίψη», είπε ο γιος του. “Πίστευε ότι ήμασταν όλοι, κατά βάθος, αρκετά εύθραυστοι.”
Η ποιητική θλίψη του “Izis” “” είχε τις ρίζες του στην προσωπική του τραγωδία.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Izis, η σύζυγος και ο γιος του, τότε μόλις τριών ετών, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Παρίσι, όταν τέθηκε υπό γερμανική κατοχή. Την οικογένεια δέχτηκαν αγρότες σε ένα χωριό κοντά στο Λιμόζ.
Οι γονείς και ο αδελφός του που είχαν μείνει πίσω στη Λιθουανία σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της μαζικής εξόντωσης των Εβραίων.
Το 1944, εντάχθηκε στην Γαλλική Αντίσταση και θέτει το ταλέντο του στην υπηρεσία του σκοπού, φωτογραφίζοντας τους αγωνιστές της Αντίστασης. Αυτές οι προσωπογραφίες των νέων ανδρών τον καθιέρωσαν ως μεγάλο όνομα στη φωτογραφία.
Επιστρέφοντας στο Παρίσι, ο Izis άνοιξε ένα μικρό στούντιο και το 1949 πήγε να εργαστεί για το περιοδικό Paris Match, όπου έμεινε για 20 χρόνια.
Θα γνωρίσει και θα φωτογραφίσει τους Marc Chagall, Gabrielle Colette, Albert Camus, Andre Breton, Paul Eluard, Louis Aragon και άλλους.
Ταξίδεψε και φωτογράφισε στο Λονδίνο και στο Ισραήλ.
Το 1950 εκδίδει το πρώτο του λεύκωμα, το “Παρίσι των Ονείρων” με πρόλογο τού Jean Cocteau και το τελευταίο του το “Παρίσι των ποιητών”, το 1974 με πρόλογο τού Jacques Prévert.
Το 1978 είναι επίτιμος προσκεκλημένος στις Διεθνείς Συναντήσεις τής Arle μαζί με την Lisette Model και τον William Klein, εκθέτει το έργο του στο μουσείο Reattu.
Στη διάρκεια της ζωής του φωτογράφησε τον εξόριστο άνθρωπο όπως και ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτόν του πως ήταν.
Ο Izis πέθανε στο Παρίσι το σπίτι του, τον Μάιο του 1980 στην ηλικία των 79.
Follow Us!