Φωτογραφίζοντας την Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων by Lewis Carroll

ΤΣΑΡΛΣ ΛΟΥΤΓΟΥΙΤΖ ΝΤΟΤΖΟΝ-ΛΙΟΥΙΣ ΚΑΡΟΛ

(27 ιανουρίου1832 -14 ιανουαρίου 1898 )

Ο Τσάρλς Λούτγουιτζ Ντοτζον γνωστός σε όλους ως Λιούις Κάρολ , γεννήθηκε στο Davesburg της Βόρειας Αγγλίας. Ήταν Άγγλος συγγραφέας,μαθηματικός, ποιτής,φωτογράφος και κληρικός. Ανάμεσα στα πιο δημοφιλή καθώς και αμφιλεγόμενα έργα του είνα η Α λίκη στην Χώρα των Θαυμάτων ,  και τα ποιήματα Το κυνήγι του Φιρχαρία και Jabberwaky.

• ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Η οικογένεια του ήταν Βορειοαγγλικής καταγωγής , ιδιαίτερα συντηρητική διατηρώντας παραδοσιακά ισχυρούς δεσμούς με την Αγγλικανική Εκκλησία. Η πλειοψηφία των προγώνων του , προέρχονταν απο την μεσαία ή ανώτερη τάξη. Ο πατέρας του είχε ιδιαίτερη κλίση στα μαθηματικά , ωστόσο επέλεξε το ρόλο του εφημέριου. Ο Λιούις παντρεύτηκε την πρώτη του ξαδέρφη Φράνσις Τζέην Λούτγοιτζ το 1827 , με την οποία απέκτησε συνολικά 11 παιδιά, 7 κόρες και 4 γιούς μεταξύ αυτών και τον Τσαρλς.

• ΣΠΟΥΔΕΣ

Αφού σπούδασε κατά τα πρώτα νεανικά του χρόνια σε διάφορα ιδιωτικά και δημόσια σχολεία της Αγγλίας κατέληξε το 1851 στην Οξφόρδη στο κολέγιο Crist Church όπου παλαιότερα είχε φοιτήσει και ο πατέρας του , με εξαιρετικές επιδόσεις στα μαθηματικά εξασφαλίζοντας του διακρίσεις και υποτροφίες .

Το 1855 έγινε λέκτορας του κολεγίου στα μαθηματικά , θέση που θα διατηρούσε έως το 1881.Το 1862 χρίστηκε διάκονος της εκκλησίας της Αγγλίας , ωστόσο δεν ανελίχθηκε στην εκκλησιαστική ιεραρχία , όπως αναμενόταν , πράγμα που θα μπορούσε να α ποφέρει και την αποβολή του απο το κολέγιο .Είναι άγνωστοι οι λόγοι που αρνήθηκε μια τέτοια εξέλιξη αν και ο ίδιος ισχυριζόταν ότι εκείνη την εποχή διακατέχονταν απο συναισθήματα ενοχής και αμαρτίας , ή να υπήρξε διστακτικός απέναντι στην Αγγλικανική Εκκλησία. Ο σύγχρονος βιογράφος του πάντως Στιούαρτ Ντότζσον Κόλλιγκγουντ ,αποδίδει εν μέρει την απόφαση του στον τραυλισμό του , που θα τον δυσκόλευε να κηρύττει , αν και όπως ο ίδιος σημειώνει , δεν ήταν λίγες οι φορές που κήρυττε ανεπίσημα. Επίσης με την ιδιότητα του μαθηματικού έγγραψε πολλά βιβλία εκ των οποίων σε ένα που είναι γραμμένο με θεατρικό τρόπο παρουσιάζει την εμφάνιση του Ευκλείδη σαν φάντασμα μπροστά στους σύγχρονους μαθηματικούς.

• ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. Ήδη απο νεαρή ηλικία , ο Κάρολ έγραφε ποιήματα και διηγήματα , τα οποία δημοσίευε σε λογοτεχνικά περιοδικά με σχετική επιτυχία. Το 1854 , ξεκίνησε να συνεισφέρει ως συντάκτης , στο περιοδικό The Comic Tunes , δημοσιεύοντας ποιήματα , κυρίως σατυρικού ύφους. Κάπου σε αυτή την περιόδο του ζητήθηκε να χρησιμοποιεί κάποιο ψευδώνυμο για τις δημοσιεύσεις του αυτές και έτσι ανάμεσα στα πολλά επέλεξε αυτό του Λιούις Κάρολ.

Το 1856 ,ο Κάρολ γνωρίστηκε με τον νέο πρύτανη του κολεγίου Χένρι Λίντελ ο οποίος εγκαταστάθηκε στο κολέγιο με την οικογένεια του , την γυναίκα και τις τρείς κόρες εκ των οποίων και την Αλις Λίντελ. Ο Κάρολ συνδέθηκε πολύ με την οικογένεια και σε μια εκδρομή στο ποτάμι τους διηγήθηκε την ιστορία της Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων . Επιστρέφοντας η Άλις του ζήτησε να την καταγράψει και έτσι το 1864 παρουσίασε το πρώτο χειρόγραφο με τίτλο η περιπέτειες της Αλίκης κάτω απο την γή. Αργότερα το 1865 και εννώ είχε γίνει ήδη γνωστό εκδόθηκε επίσημα με τίτλο οι περιπέτειες της Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων σε εικονογράφιση του Σέρ τζόν Τένιελ. Θεωρείται ότι η ηρωίδα του έργου έχει σχέση με την Άλις Λίντελ , ο ίδιος όμως το διέψευσε λέγοντας ότι η ηρωίδα δεν σχετίζεται με κάποιον πραγματικό χαρακτήρα.

Παρά την επιτυχία του ως συγγραφέας , μετά την έκδοση της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων , ο Κάρολ συνέχισε να διδάσκει στο κολέγιο του Christ Church , όπου και διέμενε , μέχρι το 1881.Τότε εγκατέλειψε τη διδασκαλία των μαθηματικών και τα επόμενα χρόνια αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο συγγραφικό του έργο. Το 1869 , απέκτησε ένα σπίτι στο Γκίλντφορντ όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του, μαζί με τις 6 αδερφές του . Πέθανε το 1898 απο πνευμονία.

• ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Σημαντικό μέρος της καλλιτεχνικής ζωής του Λιούις Κάρολ περιλαμβάνει την ενασχόληση του με την φωτογραφία , με την οποία ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή , περίπου το 1851 , σε σχετική έκθεση στο Λονδίνο. Το 1856 , απέκτησε την πρώτη του φωτογραφική μηχανή , κατασκευασμένη από την εταιρεία του Thomas Ottawill, και ξεκίνησε να ασχολείται ερασιτεχνικά με την λήψη φωτογραφιών. Δάσκαλος του στην εκμάθηση της τεχνικής της φωτογραφίας υπήρξε ο φίλος του , Reginald Southey . Το 1863 ενοικίασε ένα φωτογραφικό στούντιο , όπου συγκέντρωσε το σύνολο του φωτογραφικού του εξοπλισμού , ενώ πέντε χρόνια αργότερα εξασφάλισε άδεια για την δημιουργία ενός ανάλογου χώρου στο κτίριο του κολεγίου του Christ Church.

Εκτιμάται πως σε διάστημα 24 ετών , δημιούργησε συνολικά περίπου τρείς χιλιάδες φωτογραφίες , εκ των οποίων διασώζονται σήμερα λιγότερες απο χίλιες και , οι περισσότερες απο αυτές είναι προσωπογραφίες . Αντικείμενο έντονου σχολιασμού έχουν γίνει ορισμένες φωτογραφίες του Κάρολ , που απεικονίζουν γυμνά νεαρά κορίτσια , αν και πιθανότατα τέτοιου είδους φωτογραφήσεις ήταν σύνηθεις για την εποχή εκείνη , ενώ παράλληλα έγιναν και με τη συναίνεση των γονέων τους, Το 1858 συμμετείχε σε έκθεση φωτογραφίας , στο Λονδίνο , χρηματοδοτούμενη από την Φωτογραφική Ένωση Λονδίνου( Photographic Sociaty of London ). Το φωτογραφικό του έργο διακόπηκε ξαφνικά τον Αύγουστο του 1880.

Σήμερα θεωρείται ένας απο τους σημαντικότερους φωτογράφους της εποχής του , ο οποίος κατάφερε να διαμορφώσει ένα προσωπικό ύφος στις φωτογραφίες του, ασκώντας παράλληλα επίδραση σε μεταγενέστερους μοντέρνους φωτογράφους.

1 2 ... 4 ►

• ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ

Ο Κάρολ άφησε ένα πολύ συμαντικό αριθμό επιστολών καθώς και ημερολογιακές καταγραφές στις οποίες παρουσίαζε αναλυτικά τις δραστηριότητες του. Συνολικά υπήρχαν δεκατρείς τόμοι προσωπικών ημερολογίων τέσσερις εκ των οποίων αγνοούνται σήμερα.

Ο πρώτος βιογράφος του και ανηψιός του, Στιούαρτ Ντότζσον Κόλιγνούντ , υπήρξε ο μοναδικός που είχε πρόσβαση σε όλο το ημερολογιακό υλικό του, προκειμένου να ολοκληρώσει την βιογραφία του , η οποία εκδόθηκε το 1898.

Μέχρι το 1932 τέσσερις τόμοι ημερολογίων καθώς και δέκα μεμονωμένες σελίδες από τους υπόλοιπους εννέα χάθηκαν εντελώς ,επισήμως λέγεται ότι χάθηκαν από αμέλεια , ωστόσο φημολογείται ότι σκόπιμα μέλη της οικογένειας του θέλησαν να τα αποκρύψουν για να προστατευθεί η υπόληψη του ή να μην δημοσιοπηθούν συγκεκριμένες πτυχές της ζωής του.

Το χαμένο υλικό , περιγράφει συνολικά μία περίοδο πέντε χρόνων από τη ζωή του συγγραφέα , για την οποία έχουν γίνει πολλές υποθέσεις , χωρίς όμως να στηρίζονται σε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία . Εκτός από τα ημερολόγια , εκτιμάται ότι συνολικά το 80% του προσωπικού αρχείου του Κάρολ , που περιείχε εκτός από πληθώρα επιστολών και αρκετές φωτογραφίες έχει χαθεί ή καταστραφεί.

• ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ

Κατά την διάρκεια της ζωής του ο Κάρολ, είχε αρκετές “παιδικές φιλίες” νεαρά κορίτσια στην προεφηβηκή ηλικία , ενώ παρουσιάζεται ως δεδομένη η αγάπη του και η προσύλωση του για τα παιδιά. Το γεγονός αυτό έχει παρεξηγηθεί κατά καιρούς απο πολλούς ως ένδειξη παιδοφιλίας, σε πλατωνικό ως τόσο επίπεδο. Προς υποστήριξη αυτής της ερμηνείας προβάλλονται ρομαντικές και θερμές επιστολές του προς “παιδικές φίλες” καθώς και φωτογραφίες –μερικές απο αυτές γυμνές -.Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η προτίμηση του αυτή ήταν καθαρά αισθητική . Ένας απο τους βιογράφους του Ο Κόεν αναφέρει ότι υπήρχαν ενδείξεις  ότι είχε ζητήσει σε γάμο την Άλις Λίντεν ,αν και κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται στα διαθέσιμα ημερολόγια του .Επίσης οι απόψεις περί ενδεχομένης παιδοφιλίας συνδέονται με τα χαμμένα ημερολόγια , θεωρώντας ότι αυτά περιέχουν αναφορές της “ιδιαιτερότητας” του.

Σύγχρονες μελέτες της Κάρολαιν Λιτς διαψεύδουν όλες αυτές τις ενδείξεις λέγοντας ότι η ενδεχόμενη αγάπη του Κάρολ για τις “φίλες” έχει τονιστεί υπερβολικά χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις για ενδεχόμενη παιδοφιλία. Και ότι όλα αυτά αποτελούν μύθο γύρω απο την προσωπικότητα του Κάρολ που έχει επικρατήσει κατά το πέρασμα των χρόνων απο τους βιογράφους του. Έπειτα απο μελέτη των σωζόμενων ημερολογιών καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι αναφερόμενες “φίλες” άνηκαν σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας ,ενώ τονίζει και τις σχέσεις του με άλλες ενήλικες γυναίκες.Η αμφισβήτηση της παιδοφιλίας του Κάρολ ,στηρίζεται επίσης στο επιχείρημα πως τέτοιου είδους σύγχρονες ερμηνείες, δεν λαμβάνουν υπόψη τις διάφορες αντιλήψεις περί ηθικής και αισθητικής που ίσχυαν την Βικτοριανή εποχή.

Παρουσίαση : Μαρία Χριστίνα Αθανασοπούλου