Francesca Woodman

H Francesca Woodman γεννήθηκε ( 3 Απριλίου του 1958 – 19 Ιανουαρίου 1981 ) στο Κολοράντο. Αμερικανίδα φωτογράφος περισσότερο γνωστή για τις ασπρόμαυρες εικόνες που χαρακτηρίζονται απο γυναικεία μοντέλα κυρίως γυμνά καθώς και αυτοπορταίτα. Θολή απεικόνιση ( λόγω της  κίνησης και μακράς έκθεσης ) και  συγχώνευση των προσώπων αυτών στο περιβάλλον τους π.χ αντικείμενα – ταπετσαρίες , ή πρόσωπα που κρύβονται.

Οι γονείς της Jorge Woodman και Betty Woodman άνηκαν στο χώρο της τέχνης . Ο πατέρας της ζωγράφος και φωτογράφος ( μετά το θάνατο της Francesca άρχισε να φωτογραφίζει επαγγελματικά μημούμενος το στύλ της κόρης του ). Η μητέρα της Betty παγκοσμίως αναγνωρισμένη ως γλύπτρια και αγγειοπλάστρια διάφορων αντικειμένων καθημερινής χρήσης , τα οποία εξέθεται σε γκαλερί. Τέλος ο αδερφός της Charles ως καθηγητής ηλεκτρονικής τέχνης.

ΗFrancesca αφού ολοκλήρωσε τις βασικές της σπουδές στο Κολοράντο το 1972 άρχισε το γυμνάσιο στο ιδιωτικό οικοτροφείο της Μασαχουσέτης , όπου άρχισε να αναπτύσσει φωτογραφικές ικανότητες. Επίσης μετά απο μια σειρά ταξιδιών σε Ιταλία και Φλωρεντία ( όπου έζησε σε ένα παλιό αγρόκτηνα με τους γονείς της) , σπούδασε στη Ρώμη για ένα χρόνο , καθώς μιλούσε άπταιστα ιταλικά ήταν σε θέση να προσεγγίσει ιταλούς διανοούμενους και καλλιτέχνες. Οι οποίοι την επιρρέασαν συμαντικά στον τρόπο που φωτογράφιζε.

Το 1979 μετακομίζει στην Νέα Υόρκη μετά την απόκτιση του πτυχίου της και προσπαθεί να κάνει καριέρα στη φωτογραφία μόδας αλλά δυστιχώς χωρίς κανένα θετικό αποτέλεσμα.

Στα τέλη του 1980 η Woodman παθαίνει κατάθλιψη απο την επανελλημένη αποτυχία στην καριέρα της και εξαιτίας ενός χωρισμού , κάνει την 1η απόπειρα αυτοκτονίας χωρίς επιτυχία και επιστρέφει στο Μανχάταν όπου ζει με τους γονείς της.

Στις 19 Ιανουαρίου 1981 αφού έχει επιστρέψει στην Νέα Υορκή αυτοκτονεί πηδώντας απο το παράθυρο loft .Επιστρέφοντας είχε κάνει και άλλες προσπάθεις να έρθει σε επαφή με φωτογράφους μόδας , όλες αποτυχημένες. Η ίδια έγραφε χαρακτηριστηκά στο ημερολόγιο της – τα πράγματα ήταν ασχημα , υπήρχε θεραπεία , τα πράγματα είχαν πάει καλύτερα , ο φύλακας είχε απογοητευτεί –

Ο πατέρας της αργότερα ισχυρίστηκε ότι η αυτοκτονία σχετιζόταν με την αποτυχημένη αίτηση της Fransesca για χρηματοδότηση απο το Εθνικό Κληροδότημα για τις Τέχνες.

Η Woodman φωτογράφιζε κυρίως με μεσαίου φορμά σε τετράγωνα αρνητικά. Δημιούργησε 10000 αρνητικά τα οποία κρατιούνται απο τους γονείς της απο τα οποία μόνο τα 120 είχαν δημοσιευθεί ή εκτεθεί μέχρι το 2006.

ΒΙΝΤΕΟ

Η Woodman δανείστηκε μια κάμερα VTR και δημιούργησε βιντεοκασέτες που σχετίζονται με τις φωτογραφίες στις οποίες μεθοδικά εξωραίζει το δικό της γυμνό κορμί , ή το συγκρίνει με εικόνες απο αγάλματα. Μερικά απο τα video παρουσιάστηκαν στο Μουσείο Τέχνης στο Ελσίνκι στην Φιλανδία καθώς και στην Νέα Υόρκη στην γκαλερί Marian Groodman και στο ύδρημα Cisneros Fontanals στο Μαιάμι καθώς και αλλού.

ΕΚΘΕΣΕΙΣ κ ΒΙΒΛΙΑ

Η Woodman είχε πάρει μέρος μόνο σε λίγες εκθέσεις εν ζωή και αυτές κυρίως έχουν λάβει χώρα σε εναλλακτικούς χώρους στη Νέα Υόρκη και στην Ρώμη.

Τέλος το 2000 η Elisabeth Subrin εξετάζοντας την ζωή και το έργο της θα φτιάξει ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους το – ΟΙ WOODMANS – σε σκηνοθεσία T.Scott Willis όπου θα κυκλοφόρησει στους κινηματογράφους της Αμερικής το 2010 . Η ταινία κέρδισε το Best New York Documentary . Στην πρεμιέρα οι γονείς της αποφάσισαν να μην παρευρεθούν.

ΕΠΠΙΡΟΕΣ 

  • Παραμύθι ( Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων ) αποσπασμα : Στον δικό μου κόσμο τα βιβλία θα έχουν μόνο εικόνες….αν είχα έναν δικό μου κόσμο όλα θα ήταν ανοησίες , τίποτα δεν θα ήταν αυτό που είναι γιατί όλα θα ήταν αυτό που δεν είναι..και αντιθέτως ότι είναι δεν θα ήταν και αυτό που δεν ήταν θα ήταν….
  • Μύθος Απόλλωνα και Δάφνης. Θυγατέρα του ποταμού Πηνειού , η Δάφνη ήταν η αγαπημένη νύφη του Απόλλωνα . Το όνομα της είχε μεγάλη συμβολική αξία . Ο μύθος λέει ότι για να ξεφύγει απο τον Απόλλωνα και να γλυτώσει απο την επίμονη πολιορκία του , παρακάλεσε τον πατέρα της να την μεταμορφώσει. Εκείνος της έκανε το χατίρι και την μεταμόρφωσε σε δέντρο. Απελπισμένος και μετανιωμένος ο Απόλλωνας καθάγιασε τη Δάφνη και την έκανε ιερό φυτό της λατρείας του. Το εντυπωσιακότερο χαρακτηριστικό αυτής της γυναικείας προσωπικότητας είναι η αντίσταση απέναντι στον έρωτα , μια αδικαιολόγητη εναντίωση προς το αρσενικό και μια επιμονή στη διατήρηση της παρθενίας . Ο μύθος της ωραίας Δάφνης δείχνει ξεκάθαρα , όχι μόνο το θέμα της μεταμόρφωσης , αλλά και το πως μια υπερβάλλουσα προσκόλληση στα προσωπικά ιδεώδη ή φόβος για νέες εμπειρίες ανακάπτουν την ψυχολογική μεταμόρφωση.

  • Andre Breton Nadja ( μυθιστόρημα ) του 1928.  Η Woodman έλεγε χαρακτηριστικά για αυτό το μυθιστόρημα : – θα ήθελα λέξεις για να έχουν την ίδια σχέση με τις εικόνες μου , με τις φωτογραφίες μου. – Το μυθιστόρημα Νάντια αρχίζει με το ερώτημα – ποιός είμαι εγώ – . Είναι βασισμένοστις πραγματικές αλληλεπιδράσεις του συγγραφέα με μια νεαρή γυναίκα την Nadja κατά την διάρκεια των 10 ημερών και θεωρείται μια ημι-αυτοβιογραφική περιγραφή της σχέσης του με μια τρελή ασθενή την Pierre Janet. Η μη γραμμική δομή του βιβλίου στηρίζεται στην πραγματικότητα απο αναφορές σε άλλους σουρεαλιστές του Παρισιού καθώς και 44 μπανάλ φωτογραφίες.

  • Σουρεαλισμό.Η Woodman ακολούθησε την παράδοση του κινήματος όπου ανέδηξε την επιθυμία να σπάσει τον κώδικα των εμφανίσεων.

  • Gothic η πολιτισμική τάση goth είναι μια σύγχρονη υποκουλτούρα διαδεδομένη σε πολλές χώρες. Αρχισε στην Αγγλία την δεκαετία του 80΄. Η goth μόδα δίνει έμφαση στην εικόνα του ανδρογύναιου , στα ρούχα της εποχής μεσσαίωνα- αναγέννησης – βικτοριανής εποχής. Το κοινό νήμα στην goth κουλτούρα είναι το αμφιλεγόμενο στην ζωή , η αντίθεση μεταξύ του φωτός και του σκότους , του καλού και του κακού , της ζωής και του θανάτου , με την πεποίθεση ότι τα δύο άκρα δεν μπορούν να υπάρξουν το ένα χωρίς το άλλο και ότι οι παραδοσιακοί χαρακτηρισμοί που εντοπίζονται στο ένα ή στο άλλο απο αυτά τα αντίθετα δεν είναι απαραίτητα αληθινοί. Οι goth τείνουν να έχουν μια σκοτεινή και διεστραμμένη αίσθηση του χιούμορ , μια αγάπη για την ιστορία , τη λογοτεχνία , την ποίηση , την φιλολογία γενικότερα και τη μουσική.

  • Max Klinger (1857 – 1920 ) .Γερμανός ζωγράφος και χαράκτης καθώς και γλύπτης και συγγραφέας του συμβολισμού. Ανηκε στο κίνημα του συμβολισμού και στην έναρξη του μεταφυσικού και υπερρεαλιστικου κινηματος του 20ο αιώνα. Κ υριότερο έργο του με τίτλο – ΠΑΡΑΦΡΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΕΣΗ ΕΝΟΣ ΓΑΝΤΙ –

  • Meret Oppenheim . Γερμανίδα υπερρεαλιστική καλλιτέχνης και φωτογράφος , μέλος του σουρεαλιστικού κινήματος μαζί με τον Adre Breton και άλλους συγγραφείς και εικαστικούς καλλιτέχνες .Κυρίως ασχολιόταν με την δημιουργία αντικειμένων τέχνης . Εμφανίστηκε επίσης και ως μοντέλο για φωτογραφίες του Man Rey και κυρίως μια σειρά απο γυμνά πλάνα στα οποία η Woodman δήλωνε λάτρης.

  • Deborah Turbeville . (6 ιουλιου 1932- 24 οκτωμβριου 2013 ). Αμερικανίδα φωτογράφος μόδας . Είναι ευρέως γνωστή για ένα στύλ πιο σκοτεινό και μελαγχολικό στην φωτογραφία μόδας . Η Turbeville μαζί με Bourdin και Newton είναι απο τους φωτογράφους που έκαναν πιο ανατρεπτική φωτογραφία μόδας.Οι φωτογραφίες της εμφανίστηκαν σε πολυάριθμες δημοσιευσεις περιοδικών και όχι μόνο , μόδας. Η Woodman είχε στείλει γραπτή αίτηση στην φωτογράφο όπου της εκδήλωνε τον θαυμασμό για την δουλειά της και επιθυμούσε να την συναντήσει ίσως για να την βοηθούσε επαγγελματικά. Πράγμα που δεν έγινε ποτέ .

  • Duane michals (18 φεβρουαριου 1932 )Χαρακτηριστηκά του φωτογράφου το θόλωμα – παρουσία αγγέλων ,χειρόγραφα σημειώμματα κάτω απο τις φωτογραφίες ,παραμορφοτικοι καθρεύτες. Αμερικάνος φωτογράφος κάνει χρήση των φωτοακολουθιών και συχνά την ενσωμάτωση κειμένου θέλοντας να εξετάζει το συναίσθημα και τη φιλοσοφία , επηρεάστηκε και ο ίδιος απο το έργο της Woodman αργότερα, δούλευε ως επαγγελματίας φωτογράφος καταγράφοντας φωτογραφίες και πορταίτα για περιοδικά και διάφορα γυρίσματα ταινιών κτλ. Ο ίδιος περιγράφει τις φωτογραφικές του ικανότητες ως εντελώς αυτοδίδακτος καθώς σπούδασε υδατογραφία και γραφιστική.

 

Παρουσίαση: Μαρία Χριστίνα Αθανασοπούλου.